Χωρίς Σαμπουάν #15

Το άδειο τάπερ της Ευρώπης
 
Υπήρξαν μηνύματα αυτές τις μέρες. Μηνύματα ισχυρά όπως το Brexit και οι ισπανικές εκλογές. Από την μία η απόφαση των Άγγλων(των «καθαρών» και δεν βάζουμε υπόψη μας τους Σκωτσέζους ας πούμε) και το Brexit, από την άλλη το 36,9% της προσέλευσης των ψηφοφόρων στις ισπανικές εκλογές(με αποτέλεσμα να υπάρχει και πάλι κυβερνητικό αδιέξοδο εξ αρχής) είναι σαφέστατα μηνύματα προς τους Ευρωπαίους ηγέτες. Τα έλαβαν; Απ’ ότι φάνηκε όχι.
 
Συνομίλησαν τηλεφωνικά, κάποιοι συναντήθηκαν, για το δια ταύτα όμως κουβέντα. Εξέφρασαν λύπη, έχυσαν δάκρυα, είπαν ότι σέβονται πάραυτα την απόφαση των Άγγλων στα πλαίσια της δημοκρατίας(κάπου εδώ γελάμε άφθονα!) και μέχρι εκεί.
 
Να δουν τι μπορούν να κάνουν, πώς μπορούν να αλλάξουν πλεύση, να ξεκινήσουν απανωτά Eurogroup χωρίς τους Σόιμπλε και τους Ντάϊσενμπλουμ, να πονοκεφαλιάσουν για το τι δεν πάει καλά και μάλιστα όχι απλά δεν πάει καλά αλλά είναι τελείως χαλασμένο και σαπίζει. Είναι πολλά; Ποια είναι η δουλειά τους δηλαδή; Να δέχονται φοροληστείες 2ου, 3ου και 4ου Μνημονίων, σε μια χώρα κούτσουρο στον χείμαρρο; Να πάνε από λιτότητα σε αγριότητα, πατώντας ολόκληρους λαούς που μέχρι χθες ζούσαν ικανοποιητικά; Δεν βλέπουν ότι έχουν ξεφτιλίσει τον Νότο;
 
Κι εδώ φτάνουμε στην τελευταία ευκαιρία του Αλέξη Τσίπρα: πέρα από τις δηλώσεις που έκανε και φυσικά είναι σε θεωρητικό επίπεδο(στην πράξη ήδη έπρεπε να έχει σχεδιάσει πώς θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί αυτό που συνέβη με τους Άγγλους)αναμένουμε να δούμε πως μπορεί να προχωρήσει με τις επόμενες αξιολογήσεις, που μάλιστα η αμέσως επόμενη του Σεπτεμβρίου που έρχεται(δεν είναι μακριά, δυο μήνες δρόμος μόνο) έχει πολύ σκληρές απαιτήσεις από τους δανειστές, έχει αίμα και δάκρυ που θα εντείνει την ήδη τεταμένη κατάσταση.
 
Βέβαια ο Έλλην θα βρει έναν τρόπο για να λιαστεί στην παραλία. Ένα δεκάρικο για καφέ, βενζίνη συνεταιρική και τάπερ κεφτεδάκια τα έχει ακόμη. Ο λογαριασμός του καλοκαιριού μαζί μ’ αυτόν του φθινοπώρου που έρχεται είναι βαρύς. Εάν δεν τους προ-ειδοποιήσουμε τώρα ότι δεν πάει άλλο, θα χαθεί και το δεκάρικο, θα βλέπουμε τη βενζίνη σαν υγρό αξιοθέατο και το τάπερ δεν θα υπάρχει, γιατί τα κεφτεδάκια θα πρέπει να φαγωθούν για βραδινό…